"Op een onbewoond eiland....

Daar zou ik willen zijn...” En we zijn er geweest :D Nou ja, niet geheel onbewoond, maar het voelde wel zo aan ;-)
Om het een beetje overzichtelijk te houden beginnen we maar gewoon bij het weekend dat we in Kampala zijn gebleven. Terwijl al onze huisgenoten naar de Murchinson Falls gingen hebben Petra, Fedde en ik ons in onze Afrikaanse hometown vermaakt. Ook wel weer eens lekker om niet uren onderweg te zijn in het weekend. Zaterdag zijn Petra en ik naar een spa gegaan, heerlijk! Het hoort bij een super de luxe hotel (Emin Pasha Hotel), en het mooiste van alles: het kost helemaal niks! (nog geen 20 euro). We hebben de hele dag bij het zwembad gelegen, boekje lezen, muziek luisteren. En bij een Spa hoort ook een massage, dus die kregen we ook; even helemaal ontspannen, alhoewel ik soms mijn lachen niet kon inhouden omdat het zo kietelde ;-) Bovendien ook nog ontzettend lekker geluncht, we hadden een Medeteriaans groente broodje besteld met geitenkaas, en we kregen ook daadwerkelijk een berg groente op het broodje. Ik heb al wel eens eerder geprobeerd om een sandwich met groente te bestellen, maar dan zat er uiteindelijk ei op :p
Zondag heb ik samen met Petra 2,5 uur in de keuken gestaan om pannenkoeken te maken, veel geduld nodig, maar het muziek van guus op de achtergrond is het vol te houden ;-) Uiteindelijk smaakte het trouwens heel goed. Verder veel films gekeken en gelezen.
Over het ziekenhuis zal ik het kort houden, heb er zelf namelijk soms ook wel even goed genoeg van. Je kan wel veel interessante patienten zien, maar ik heb de afgelopen weken ’s ochtends veel moeten wachten voordat er eindelijk iets gebeurde, echt heel frustrerend (de wachttijd varieerde van een half uur tot 2,5 uur).
Wel weer heel interessant om te zien hoe ze hier met miskramen omgaan. Een vrouw had een spontane abortus rond de 22 weken, maar de placenta wilde niet loskomen. Ze lieten die baby gewoon tussen de benen van de vrouw liggen om vervolgens gewoon af te wachten. Uiteindelijk heb ik maar voorgesteld om de navelstreng door te snijden zodat die vrouw daar niet met een dode baby tussen haar benen lag. Gelukkig gaan we daar in Nederland heel anders mee om, maar hier toonde de vrouw dus nauwelijks interesse. Ik heb haar nog wel laten zien dat het een meisje was, maar de student met wie ik daar samen was, zei dat ik dat eigenlijk niet moest doen. Ik moest de baby inwikkelen in een doek, in plastic zak stoppen en onder het bed zetten....Ik heb het maar gedaan, zo zijn ze het hier gewend, maar ik blij dat het bij ons niet zo gaat!
Verder ook nog wat keizersnedes gezien en 1 ectopische zwangerschap (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) bij een meisje van 16. Ondanks dat ik niet zo erg geintereseerd ben in chirurgie, was het toch wel goed om een keer te zien.
Ik heb trouwens ook 1 lange dag gemaakt :p ik wilde graag de operatie zien van het meisje met de ectopische zwangerschap, en ze ging rond 4 uur naar de OK. Aangezien er al vrij vocht in haar buik zat was heel aannemelijk dat de ectopische zwangerschap geruptureerd was, en moest ze eigenlijk met spoed geopereerd worden. Er moest echter eerst nog ‘even’ een keizersnede gebeuren, waardoor de operatie pas na 6 uur begon...Gelukkig heeft ze het wel overleefd, maar ze had al wel echt veel bloed verloren. Maar niemand die op de OK echt haast maakt, het lijkt allemaal niet zoveel uit te maken hier.
Nou, genoeg over het ziekenhuis, de tripjes die we doen maken veel goed! Afgelopen weekend zijn we naar de Ssese eilanden geweest. Dat is groep van 84 eilanden in het Victoriameer. Met de matatu naar Entebbe gereisd, daar een paar uur gewacht (zonde, we hadden nog wel wat slaap kunnen gebruiken aangezien we donderdag nog op stap waren geweest) en daar de ferry naar het grootste eiland genomen. Dat eiland diende alleen als tussenstop, vanuit daar gingen we met een kleinere boot door naar Banda-island.
We hadden van onze huisgenoten eerder al allerlei verhalen gehoord over de eigenaar van het eilanden. Hij was heel ziek toen ze er waren en hebben hem moeten verzorgen toen ze daar waren (waarschijnlijk heeft hij gewoon teveel cocaïne gebruikt en is zijn lichaam nu op). Gelukkig was hij nu tijdelijk terug naar Kenia en hadden we daar dus geen last van.
We hadden al wel wat verhalen gehoord over de Ssese eilanden, en eigenlijk waren die niet heel positief, dus eigenlijk verwachtte we er ook niet te veel van. We gingen meer om even weg te zijn uit Kampala. Het is ook niet zo mooi als bij de Sipi falls, maar zeker wel mooi! We zaten op bijna onbewoond eiland (vrijdagavond waren ook de enige gasten). Het huis van de eigenaar leek wel een soort kasteel, met een enorme tafel om aan te eten, heel apart hier in Afrika maar wel gaaf!
Heerlijk genoten van de rust, de boeken, muziek, luieren in hangmat, waragi drinken bij het kampvuur (lokale waragi gemaakt van bananen, 80% alcohol!).
Zondag lekker terug gedobberd tot bijna aan de kust van Entebbe, ja bijna. We vroegen ons eerst ook af hoe we daar aan land moesten komen, maar daar hebben ze hier een hele handige oplossing voor: geen stijger, maar mannetjes die het water inlopen om je vervolgens in hun armen nemen en je boot uittillen. Weer een ervaring rijker ;-)
Nu is alweer weekend en morgen vertrekken we naar lake Buyoni voor de paasvakantie ;-) Gaan we denk ongeveer hetzelfde doen als op de Ssese eilanden, alleen in een andere omgeving. Volgens de Lonely Planet heeft het landschap daar wel iets weg van Nepal...Ik ben benieuwd!

Liefs, Karen