Lovely Laos

Sawadee!
Hier het eerste en enige berichtje vanuit een Laos! We hebben nu 2 weken door dit land gereisd en morgen gaan we het helaas alweer verlaten om Vietnam te gaan ontdekken; alweer het 3e land (later meer uitleg hierover ;-)). 2 weken waren echt veel te kort om dit geweldige land te ontdekken, maar aan de andere kant hebben we zoveel gezien en gedaan, dat we een goed beeld hebben gekregen van Laos.
Vanuit Thailand hebben we 2 dagen over de mekong gereisd met de slow boat, gelukkig wel met tussenstop om te slapen. Echt een hele mooie tocht, maar na 2 dagen zitten (en de 2e dag op de grond) heb je echt geen kont meer over ;-) Naast dat de omgeving echt heel mooi was, kijk je ook je ogen uit wat betreft alle mensen op de boot..Ik geloof dat willemijn en ik (samen met 2 andere Nederlanders) een van de weinigen zonder tatoetages en dreadlocks waren, kortom een hoog gehalte aan prototype backpackers, onder wie een australisch meisjes slechts met 1 handtas voor haar hele reis, behalve kleren die je aanhebt, heb je eigenlijk ook niks nodig toch? Zelfs een douche in de Mekong zou haar al heel veel goed doen ;-)
Na 2 dagen varen zijn we aangekomen in Luang Prabang, een stad in het noorden van Laos. Luang prabang is geen grote stad , maar je kan je er makkelijk dagen vermaken. Het centrum is in koloniaanse stijl en relatief goed onderhouden, echt een stad in de categorie ‘een foto zegt meer dan 1000 woorden’, daarom zal ik proberen een van de komende dagen weer foto’s op facebook te zetten. Ik zou dit hele verhaal aan luang prabang kunnen wijden, maar om het verhaal leesbaar te houden enkele hoogtepunten van luang prabang:
• Baguettes met nutella! Heerlijk na de sandwich toast van thailand. Doordat de Fransen een tijd in Laos hebben gezeten kennen ze hier de Franse baguette, en daar zijn wij heel gelukkig mee.
• Het luang prabang filmfestival: toevallig waren we aanwezig op de openingavond van dit filmfestival, waar we (in de buitenlucht) een documentaire hebben gezien over een jeugd voetbaleftal dat naar zweden gaat om daar mee te doen aan een soort wereldkampioenschap voor jongerenteams. Naast dat dit leuke verhaal vertelde ze ook het een en ander over de geschiedenis van Laos, en dat is heftig! We kwamen allemaal tot de conclusie dat we schikbarend weinig van hun geschiedenis afwisten…Zo is Laos het meest gebombardeerde land ter wereld en met het tempo waarmee ze nu explosieven opruimen die niet afgegaan zijn, gaat het nog 200 jaren duren voordat deze klus geklaard is..
Wel echt een aanrader voor als je in laos geweest bent of meer over dit land wilt weten, de titel van de documentaire is “on safer grounds”.
• Een trekking van 1 dag; we hadden het slapen op beton nog te vers in ons geheugen zitten, dus even geen trekking met homestay;-) Ook hier kan ik beter foto’s laten zien, dan het proberen te omschrijven. Maar serieus, het is een van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben!

Na Luang prabang zijn we naar Vang Vieng vertrokken voor de meest beroemde en beruchte activiteit die je in Laos kan doen: tuben. Bizar hoe het er in dit plaatsje aan toe gaat. De eerste avond zien we genoeg mensen in alleen hun zwemkleding over straat zwalken, met uiteraard nog wel een bucket met een goede cocktail in hun hand. Niet echt iets wat de mensen in Laos erg kunnen waarderen.
Maar goed, ook wij zijn gaan tuben samen met 2 Nederlanders die we op de slow boat hadden ontmoet. En ik moet zeggen het heeft wel iets leuks, de bars liggen allemaal super leuk aan het water en met een lekker zonnetje erbij is het al snel gezellig. We zijn trouwens een van de weinigen die echt aan tuben toegekomen zijn en niet bij de eerste 3 bars zijn blijven hangen, we hebben het gehaald tot bar 10! Al was er bij bar 4 t/m 9 niemand te zien, dus dat schiet lekker op.
De volgende dag zijn we gaan fietsen en hebben we een bezoekje gebracht aan de organic mulberry farm. En hier zijn we ons schuldig gaan voelen over ons tubing-avontuur! De baas van deze boederij heeft ooit bedacht dat het leuk was voor de vrijwilligers die op de boederij werken, om na werktijd lekker in het water te dobberen in een rubber band. Dit idee was binnen 1 maand overgenomen door commerciele bedrijven en een paar later begon het tuben echt booming business te worden in Vang vieng. Nu zit hij zelf met de gevolgen, hij heeft huisjes om aan toeristen te verhuren, maar bijna niemand komt er nog omdat je van 12u ‘s middags tot 7 ‘s avonds in de herrie van het tuben zit..Uiteindelijk dreigt zijn eigen idee, ook de ondergang van zijn eigen bedrijf te worden. Ook vinden ze het echt heel erg hoe veel mensen zich tijdens het tuben gedragen, dit is echt not-done voor de mensen in Laos.
Voor ons was het heel interessant om de ‘andere kant’ van het tuben te zien, maar je voelt je echt wel schuldig dat je zelf ook bent geweest. Gelukkig hebben de boederij ook gesponserd door er rondleiding te doen en er lekker glaasje mulberry wijn te drinken. Ik had heel graag een fles meegenomen naar huis, maar ja, nog 2 maanden met een fles wijn is ook niet handig, helaas ;-)

Na 2 dagen (in eigenlijk vrij sfeerloos vang vieng) te zijn geweest, zijn we naar de hoofdstad doorgereisd. Onze belangrijkste activiteit hier was het visum regelen voor Vietnam, nadat we die binnen hadden zijn we gelijk met de nachtbus naar de 4000 islands gereisd (in het uiterste zuiden van Laos). En ik had het echt niet verwacht, maar deze slaapbus was echt de beste slaapbus ever! Het zijn echt enorm hoge bussen, in NL stranden ze denk ik bij het eerste de beste viaduct, maar die hebben ze hier in Laos niet. Deze bussen hebben niet eens stoelen: alleen matrassen waar je op kunt liggen. Ook nog een nieuwe ervaring was het slapen in een 4-persoons bed ;-) Onze plaatsen waren helemaal achter in, op de achterbank zeg maar. En net als de laatste bank in de bus, is hier de matras gewoon ‘door getrokken’ over het gangpad: het gevolg is een 4-persoons bed. Het systeem van een slaapbus met alleen matrassen werkt prima, ik heb nog nooit zo goed geslapen in een bus. Heerlijk uitgerust kwamen aan bij de 4000 islands, waar we op Don Det verbleven.

De 4000 islands staan vooral bekend als een plaats om te relaxen, maar de lao people zijn er zelf flink aan het bouwen. De lonely plant (2 jaar oude druk) bleek hopeloos achter te lopen, er is tegenwoordig maar liefst 24u elektriciteit en genoeg plaatsen waar je kunt internetten. De bewoners proberen allemaal een graantje mee te pikken van het toerisme, want er ontstaan letterlijk nieuwe hutjes waar je bij staat. Ik ben benieuwd hoe het er over een paar jaar is.
Voor eilanden waar je eigenlijk komt om te relaxen hebben wij nog veel gedaan. De eerste middag lekker rondgetourd met de fiets, en na deze tocht ben ik een ster in de ketting weer goed leggen, ik heb genoeg kunnen oefenen deze middag ;-)
De 2e dag hebben we een kayaktour gedaan en deze was echt geweldig! Met een gids die geen Engels sprak, of eigenlijk gewoon helemaal niet sprak, waren benieuwd of er flinke stroomversnellingen waren, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. Door de kayaktocht hebben we veel van de omgeving kunnen zien, super mooi! En ook erg leuk dat we geen hordes toeristen tegen kwamen. Tijdens het kayakken hebben we ook nog de zeldzame dolfijnen gezien, die bijna alleen nog in dit gebied leven. We wisten wel dat we langs het stuk zouden varen waar ze leven, maar midden op de dag is er maar een ienimini kans dat je ze te zien krijgt. Maar we kwamen net bij hun ‘poel’ aan en op 15 meter afstand kwamen ze boven, zo gaaf!!! Hoewel we veel verhalen hebben gehoord van mensen die niks hebben gezien of alleen een paar vinnen, hebben wij ze (bijna) in volle glorie kunnen bewonderen!
Na deze leuke verrassing zijn aan land gegaan in….jawel…Cambodja, zijn we daar ook nog geweest! Niks geen visum nodig of grens controle, via de Mekong kun gewoon aan land gaan. Geen stempel in het paspoort, maar wel foto’s als bewijs.

Dit verhaal dreigt weer te lang te worden, dus nu de ingekorte versie van ons laatste deel door Laos. Vanuit 4000 Islands zijn we naar Champasak gereisd, een stadje met 1 straat, waar we, van de weinige toeristen die er waren, ook nog eens de jongste waren. In Champasak hebben we de Wat Phu bezocht, een tempelcomplex geinspireerd op de Angor Wat in Cambodja. Wel een stuk kleiner, ook veeeel minder toeristen (denk ik). Leuk om in een ochtend te zien, en als je de klim naar boven waagt (de trap zal al wel een aantal hartaanvalletjes opgeleverd hebben) heb je schitterend uitzicht over de mekong delta. Naast de tempel is Champasak ook heel leuk om het rustige plattelands leven van Laos te ervaren, aanrader dus!
Na Champasak naar onze laatste bestemming in Laos gereisd: Pakse. Hier hebben we vandaag een tour gedaan naar het boloven plateau, heel toeristisch in een dag 7 stops maken en bij elke stop weer dezelfde mensen tegen komen ;-) Maar op deze manier hebben we wel een aantal hele mooie watervallen gezien en een rondleiding gehad in een dorpje. Altijd interessant hoe de mensen in zo’n dorpje leven, enkele dingen die opvallen:
• Een televisie is echt DE bruidsschat om te geven
• Met 35 mensen in een huis leven is gezellig
• Als je vader/grootvader overleden is moet je in hetzelfde dorp blijven wonen, zodat je kan offeren zodra je over je vader droomt (als je dit niet doet gebeurt er iets ergs). Maar iedere opa of vader overlijdt ooit, dus je kan nooit ergens anders gaan wonen. Heel handig om het dorp in stand te houden.
• Zo kan ik nog wel even doorgaan ;-)
Het viel in dit dorp ook weer op hoe arm Laos is, het is niet voor niets een van de 20 armste landen ter wereld, dat zie je uiteraard ook. Simpele houten huisjes, vooral op het platteland vaak kapotte en vieze kleren, slechte wegen m.n. in het njoorden en vaak kinderen die bedelen. Laos deed me in dat opzicht ook vaak aan Afrika denken. En net als wat ik in Afrika had, ondanks de armoede is het een geweldig land en ik zou graag nog een keer terug willen naar Laos om die dingen te doen waar we nu geen tijd voor hebben.

Loes, een vriendin van Willemijn, komt ons in vietnam opzoeken, dus we zijn sowieso 19 december in Hanoi. Vanuit het zuiden van Laos is Hanoi niet heel makkelijk te bereiken, en was het uiteindelijk het makkelijkst om eerst naar het uiterste zuiden van Laos te gaan en dan weer langzaam omhoog. Omdat reizen in Laos veel tijd kost, gaan we niet verder dan Pakse (dan zijn weer meer aan het reizen, dan dat we nog dingen kunnen zien) en pakken we morgenochtend de bus naar Hue (in het midden van Vietnam). Vanuit hue gaan we naar Danang, waarvandaan we maandag ochtend het vliegtuig hebben naar Hanoi. Vliegen bleek aanzienlijk veeeel uren bus te schelen, dus nu iets korter dan gepland in Laos, maar langer de tijd om Vietnam te ontdekken!

Willemijn en ik genieten hier iig volop en hebben een heerlijk reisritme te pakken. Ik hoop dat het in Nederland ook goed gaat met jullie allemaal en voor iedereen alvast hele fijne kerstdagen en een gelukkig 2012, waarin weer lekker gereisd kan worden ;-)

Liefs, Karen