Vietnam!

Hallo allemaal!

Allereerst iedereen weer bedankt voor de leuke en lieve reacties, heel leuk om te lezen!!
Inmiddels zitten we alweer diep in de jungle van sumatra (Bukit lawang) en is het meer dan hoogtijd om een update te geven over vietnam. In de dikke drie weken dat we in vietnam zijn geweest is er veel te veel gebeurd om alles op te schrijven, dus ik maak maar een kort overzicht van de hoogte- en dieptepunten (ja, die waren er ook wel) van vietnam.
Voor diegenen die vietnam enigzins kennen; onze route in een notendop: Hue-Danang-Hanoi-Sapa-Halong bay-Tam coc-Hoi An-Nha Trang-Mui Ne- Ho chi minh city.

Vanuit Pakse in Laos hebben we de (lokale) bus gepakt naar Hue in vietnam; 12u hobbelen en 1 horizontale lancering door het gangpad vanaf mijn plaats op de achterste bank en meerdere verticale lanceringen kwamen we aan in vietnam. En echt, zodra we in vietnam aankwamen sloeg het weer om en ging het regenzeil om de tassen op het dak van de bus. Toen we in Hue aankwamen was de miezer veranderd in stromende regen en dit heeft serieus een dikke 60 uur aangehouden...Van hue hebben we ook niet veel gezien behalve het hotel, ons favoriete family home restaurant (100m vanaf het hotel) en heel veel films. Omdat we van een vlucht hadden geboekt van Danang naar Hanoi (waar we met Loes hadden afgesproken) konden we dus ook niet door reizen. Uiteindelijk was het ook wel goed om even bij te komen van alles wat we in Laos hadden gedaan, maar eerlijk, eigenlijk is dat toch fijner op het strand ;-)
Voor iedereen die ooit nog naar Vietnam gaat; Danang kan je beter overslaan, staat eigelijk ook wel in de lonely planet, maar aangezien onze vlucht vanaf danang was, hebben we toch een nachtje geslapen.
Uiteindelijk is Vietnam voor ons pas echt begonnen in Hanoi. Vanuit Hanoi zijn we naar Sapa gegaan en dat was echt super vet!! Sapa is een bergdorp in het noorden van Vietnam, vlakbij de grens met China. En het deed eigenlijk best aan als een europees wintersportdorp, misschien mede door de temperatuur (we konden ademwolkjes blazen op onze kamer!), de kerstversiering en alle restaurants met een open haard. Vanuit Sapa zijn we op eigen houtje een trekking gaan doen, de omgeving daar is gewoon fantastisch! Via een bergdorpje zijn we een stuk door het dal gelopen; het enige lastige was om weer terug om hoog te komen zonder gids ;-) We zaten net een beetje vast toen we een vrouw tegenkwamen die ons een stuk op sleeptouw heeft genomen, super fijn, want langzaam ging de zon onder...Ze kon niet helemaal mee naar boven lopen (ze moest beneden biljven om de blaffende waakhonden, die vast graag een hap uit ons been wilde hebben, tegen te houden) maar heeft ons verder de weg gewezen. Echter, een stuk verder zaten we weer 'vast'. Ook hier kwamen we weer een local tegen, we waren echt zo blij aangezien er ook net weer een grote blaffende waakhond op ons afkwam! Ze is uiteindelijk helemaal met ons terug gelopen naar Sapa, super fijn! Ze wilde er ook niks voor terugkrijgen, echt een grote tegenstelling met alle locals die in het dorp hun spullen proberen te verkopen.
Ik moet trouwens nog wel zeggen dat we vanaf het dal wel Sapa konden zien liggen, dus zo erg waren we nu ook niet verdwaald, alleen de weg naar boven vinden was een beetje lastig ;-)

Het volgende hoogtepunt was Halong bay. Hier hebben we met z'n vijven (2 vrienden van Loes waren ook aangeschoven) de kerstdagen doorgebracht op een boot, heel relaxt! Ik denk dat je op deze boten altijd veel te eten krijgt, maar dat kwam voor kerst goed uit. Eigenlijk hebben niet zo heel veel gedaan: lekker en veel gegegeten (zelfs oesters op kerstavond, smullen!!), chillen op het dek, een enorme grot bezocht, kayakken, salsa dansen gekregen van Loes en Fred en Jessie (de vrienden van Loes), inktvis gevangen (of eigenlijk een poging tot) en kaartspelletjes gespeeld.

Het volgende hoogtepunt was Hoi An, een schattig oud stadje. Na alle kou en regen die we hadden gehad, was het heerlijk om aan te komen in Hoi An, waar de temperatuur een stuk aangenamer was. De eerste dag gelijk op jacht gegaan naar een goede kleermaker en hier hebben we ons alle drie een nieuwe winterjas en blazer laten aanmeten. Super chill, want alles wordt precies op maat gemaakt en je kan zelf kiezen hoe je jas e.d. precies wilt! Uiteindelijk kon ik de verleiding niet weerstaan en heb ook nog 2 jurkjes laten maken, ach ja, je bent maar een keer in Hoi An (voor voorlopig althans). Gelukkig hebben ze nu onze maten en kunnen we ook via internet kleding bestellen, yeah!!
Verder hebben nog rondgetourd door Hoi An, veel te veel foto's gemaakt en nog lekker op het strand gelegen; voor het eerst in 2 weken hadden we weer een zomer gevoel!

Helaas hebben we onze grote dieptepunt ook in Hoi An gehad. Onze 2 volle dag in Hoi An hebben we weer de hele dag regen gehad, en we waren er dan ook wel weer klaar voor om 's nachts door te reizen naar Nha Trang, om daar oud en nieuw te gaan vieren. Wij maar wachten op de bus; komt die niet!! De 2e bus, waar wij in zaten was 'kapot', waarschijnlijk gewoon overboekt, want we kennen ook mensen die wel in de 2e bus zaten, en wij konden die nacht dus niet door naar Nha trang. De eerst volgende optie was de volgende dag om 6u 's ochtends de bus pakken en dan de hele dag in de bus zitten....niet erg relaxt om je hele dag kwijt te zijn aan reizen. Maar volgens de vrouw van het hotel was er nog een andere optie; liften bij de snelweg. Dit was heel normaal en we begrepen dat er een soort opstap punt was langs de snelweg. Prima, wij wilde perse die avond nog weg, dus we hadden de taxi gepakt naar de snelweg. Eenmaal daar aangekomen snapte de taxichauffeur het niet helemaal; ging hij eerst rondjes rijden over de snelweg...En uiteindelijk wilde hij ons ergens op een random plek langs de snelweg afzetten....Echt niet!! Niet dat die buschauffeur ons dan nog ziet staan in het donker, en vooral, super gevaarlijk!! Uiteindelijk kwam hij ongevraagd met een andere oplossing; gewoon in de taxi wachten...midden op de snelweg, na een bocht gaan stilstaan zonder knipperlichten aan op de snelweg?!?! wat een idoot! En het ergste was dat hij onze verzoeken om de auto ergens anders neer te zetten compleet negeerde, maar rustig minutenlang ging zitten bellen...We konden schreeuwen wat we wilde, niks hielp, bij bleef gewoon staan en begreep ons totaal niet. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid, maar uiteindelijk hebben we daar denk ik 5 minuten gestaan, maar elke keer als je een vrachtwagen op je af ziet komen die pas op het laatste moment aan de kant gaat voelt het echt als een eeuwigheid.
Uiteindelijk heeft hij ons wel teruggebracht naar het hotel in Hoi An en hebben we besloten de volgende ochtend maar de bus te pakken, dan waren we iig met oudjaarsavond in Nha Trang. Nou die rit was ook niet veel soeps, ik ben nog nooit zo blij geweest met oud&nieuw dat ik nog leefde. De chauffeur in de ochtend was weer een typisch geval van 'rijbewijs gratis bij een pakje boter'. In een bocht een bus inhalen, die al een vrachtwagen aan het inhalen is...In de middag konden we 'gelukkig' op een ander busje overstappen. Een busje voor 15 personen, waar op het 'hoogtepunt' 28 mensen inzaten; je kan je er vast wel iets bij voorstellen ;-)

Uiteindelijk is het natuurlijk wel weer allemaal goed gekomen en hebben oud en nieuw in Nha trang kunnen vieren. Samen met Fred en Jessie (met wie we ook kerst gevierd hebben) hebben we op het strand bij de sailers club 2012 ingeluid. Echt vet! Voor vietnamezen is die club echt onbetaalbaar, maar voor ons zijn het redelijk normale prijzen.
In Nha trang hebben verder niet veel bijzonders gedaan; we wilde nog een nieuwjaarsduik nemen, maar het water was toch nog te koud ;-)

Vanuit Nha trang zijn we verder naar het zuiden gegaan; naar Mui Ne. Dit is een strandplaats, met als een van de belangrijkste attracties de zandduinen. Echt de moeite waard! (alhoewel, veel moeite is het niet met een tour, je gaat gewoon in de auto zitten en ze brengen je er wel naar toe). Bij de zandduinen hebben we nog een poging tot sandboarden gedaan: we zagen het al helemaal voor ons, we zouden wel even de zandduinen afzoeven zoals Nicolien Sauerbrij een berg af gaat met haarsnowboard. Eigenlijk kwam het in de verste verte niet in de buurt, maar het was wel grappig om een poging te doen. Het sandboard is gewoon een sleetje, en als je jezelf een beetje afzet glij je zo'n 40 cm naar beneden en zit je helemaal onder het zand ;-) Ach ja, de omgeving was wel echt heel erg mooi, ik snap wel dat ze dit de Sahara van vietnam noemen.

Na Mui Ne was het alweer tijd voor onze laatste bestemming: ho chi minh city. Hier hebben nog een bezoekje gebracht aan de chi chi tunnels. Heel interessant om te zien, ook nog wel enigzins eenzijdig info die je krijgt. Iemand die tijdens de oorlog veel amerikanen heeft gedood, wordt volgens mij nog steeds een American killer heroe genoemd. Ze hadden er ook nog voorbeelden van allerlei soorten bamboo-traps; echt ziek wat ze allemaal bedacht hebben! De ene val was goed om de benen eraf te hakken, bij de andere was je je armen kwijt en bij weer een andere was je 'gewoon dood'.
Wat ook nog interessant was, was dat je zelf de tunnels in kon gaan; en dat die mensen er zo lang in geleefd hebben! Iedereen werd er al vrij snel claustrofobisch van.
Je kon trouwens nog een poging doen om via een luik (formaatje kleine vietnamees) in de tunnel te komen. Iedereen uit de groep wilde dat wel proberen, maar het was eigenlijk niet voor iedereen weggelegd....Een meisje met iets wat bredere heupen kon er nog wel zelf inkomen, maar ze kwam vast te zitten toen ze er zelf weer uit wilde gaan; 3 mannen hebben haar eruit moeten trekken! Zo genant voor haar, maar stiekem wel hilarisch voor ons om te zien :P

De chi chi tunnels was alweer onze laatste volle dag in vietnam; die we nog goed hebben afgesloten bij Club Chill in Ho chi minh city. Net als de sailers club, voor vietnamezen te duur, voor ons nog net betaalbaar (hier waren de cocktails voor ons ook al redelijk onbetaalbaar). Daarom met ze drieen aan een glas fris gegaan en konden we genieten van het uitzicht over HCMC vanaf de 26ste(!!) verdieping, heel gaaf, het voelde wel heel luxe aan, af en toe ook fijn tijdens het backpacken.
De volgende dag was het alweer tijd om afscheid te nemen van Loes en zijn wij doorgevlogen naar Indonesie. Later zal ik hier meer over schrijven, maar tot nu toe is het echt super mooi hier!!! We zitten nu in Noord-sumatra (we hebben trouwens niks gemerkt van de aardbeving van afgelopen nacht) en hebben een bezoekje gebracht aan het toba-meer en zitten nu dus in de jungle van bukit lawang. Morgen en overmorgen hebben we een jungletrekking, dan gaan we zaterdag weer terug naar Medan en zondag vliegen we door naar Yogjakarta, op Java. Ik zal later een uitgebreider verhaal op internet plaatsen, hier hebben ze iig weer internetcafes in tegenstelling tot vietnam.
Foto's volgen ook later, want zodra hier het snoertje van de camara ingeplugd wordt, staat de camera onder stroom, niet heel handig ;-) En als het ergens anders niet lukt volgen ze over 32 dagen; ik zie net op mijn waarbenjij.nu dat ik nog maar 31 dagen heb! Dus ik zou haast alweer zeggen, tot snel allemaal ;-)

Liefs, Karen